Forum o Evil Islands, gry, filmy, książki, inne ciekawe tematy. Wejdź i zobacz sam.

Gość

Bliskie spotkania trzeciego stopnia / Close Encounters Of The Third Kind
Reżyseria: Steven Spielberg
Scenariusz: Steven Spielberg
Muzyka: John Williams
Zdjęcia: Vilmos Zsigmond

Obsada:
Richard Dreyfuss jako Roy Neary
Teri Garr jako Ronnie Neary
Francois Truffaut jako Claude Lacombe
Melinda Dillon jako Jillian Guiler

Dystrybutorzy: Warner Bros. Polska
Rok produkcji: 1977
Tytuł oryginalny: Close Encounters Of The Third Kind
Czas trwania filmu: 127 min.
Produkcja: USA
Gatunek: sience-fiction

Film nagrodzony dwoma Oscarami w 1977 roku, za zdjęcia i efekty dźwiękowe oraz wyróżniony 7 nominacjami do tej nagrody m.in. za: reżyserię, muzykę.

Grupa ludzi, których zdawałoby się nic nie łączy, nieoczekiwanie porzuca wszystko i wyrusza na spotkanie nieznanego. Wszyscy odebrali tajemniczy sygnał, który kieruje ich ku niesamowitej górze w stanie Wyoming zwanej Diabelską Wieżą.
Okazuje się, że miejsce to wybrali przybysze z kosmosu, którzy lądują na naszej planecie z niezwykłą misją. Sekretu strzeże międzynarodowa ekipa naukowców i wojskowych, którzy oczekują pierwszego w dziejach ludzkości bliskiego spotkania trzeciego stopnia, czyli bezpośredniego kontaktu z przedstawicielami obcej cywilizacji.

Niezwykli goście mają dla nas niezwykłą propozycję: chcą zaprosić wybranych przedstawicieli rodzaju ludzkiego na pokład swego statku.
Bliskie spotkania trzeciego stopnia pozostają do dziś jednym z największych osiągnięć w dorobku Stevena Spielberga.

Gość

Nie jesteśmy jedyni we Wszechświecie
Autor: Przemek

Zawsze zastanawia mnie co powoduje, że film jest kultowy, że zasługuje na miano kina ambitnego. Nie rozumiem filmów sci-fi. To, że dostałem Bliskie spotkania III stopnia Spielberga do recenzji - to kpina losu (a może raczej koordynatora działu Wesoly

- przyp.AdIEGO) z mojej osoby...
Rzecz pierwsza, która urzekła mnie od razu, natychmiast zawładnęła moim umysłem, to dźwięk i muzyka Johna Williamsa. Jestem czuły na tym punkcie i przyznaję, że film bez odpowiednio dobranego dźwięku, w tym muzyki, jest skazany u mnie na niską ocenę.
Obraz jest bardzo przyjemny, plastyczny. Kamera pracuje w sposób spokojny. Jednak najprzyjemniejsze w tym wszystkim to kolor, charakterystyczny dla produkcji tego okresu, a także ziarnistość obrazu. Mam pewien sentyment do tej jakości, którą prezentuje film Spielberga. Jest to pewien rodzaj filmu, charakterystycznego w swojej plastyczności dla lat '70. Przynajmniej w moim odczuciu. Kojarzę ten obraz z westernami, w których główną rolę grał John Wayne.
Sam film urzekł mnie swoim spokojem. Klasyczne kino amerykańskie. Problemy, które są ukazane wewnątrz nie są zarezerwowane dla ludzi, którzy biegają w poszukiwaniu UFO. Widzimy mężczyznę, który utrzymuje całą rodzinę. Gdy traci pracę, znajduje hobby, które go pochłania. Ma problem z odnalezieniem siebie, swojego ja w rzeczywistości. Prosi żonę o zrozumienie, a ta nie chce mu pomóc. Wysyła go na terapię do psychologa. Nie próbuje pojąć co się dzieje z mężem. Klasyczny przypadek, który prowadzi do rozwodu. Zwykły dramat. Jednak powodem całej sytuacji nie jest "jakiś tam" wypadek, ale spotkanie z kosmitami. To komplikuje całą sprawę.

Najważniejsza rzecz, którą ukazał Spielberg to przesłanie do widzów, o którym mówił w trakcie realizacji scenariusza - "nie jesteśmy jedyni we wszechświecie, ale nie bójmy się przybyszów z innych planet." Taki wniosek wyciągamy oglądając film - ku temu służy ten spokój, miła atmosfera, mimo kilku scen wyglądających groźnie.